Komentarze rynkowe

Sentyment na rykach finansowych ponownie miał decydujący wpływ na zmiany cen surowców na rynkach światowych. Zarówno złoto, synonim bezpiecznej przystani na wypadek ewentualnego kryzysu finansowego, jak i ropa, której ceny zmieniają się wraz z oceną inwestorów dotyczącą perspektyw gospodarczych, utrzymały zmienność obserwowaną w minionym tygodniu.

Ubiegły tydzień minął pod ogromną presją w sektorze bankowym. Miała ona przełożenie na wszystkie klasy aktywów, w tym na rynek długu. W tym tygodniu przed nami kluczowe wydaje się posiedzenie FED, na którym zapadnie decyzja co dalej ze stopami procentowymi w Stanach. Opublikowane zostaną także dane z polskiej gospodarki za luty.

Poprzedni tydzień na globalnych rynkach akcji był bardzo emocjonujący. Uwaga inwestorów była zwrócona na wydarzenia za oceanem. Amerykański sektor bankowy przeżywał trudne chwile, a to wszystko za sprawą upadku banku Silicon Valley Bank. Informacje te wywołały dosyć silną reakcję na rentownościach amerykańskich obligacji skarbowych, które mocno spadały.

Ubiegły tydzień przyniósł lekką poprawę nastrojów na giełdach. Indeks największych polskich spółek WIG20 ponownie oddalił się od psychologicznego poziomu 1800 pkt. Bardzo dobrze od początku roku prezentuje się indeks sWIG80, który nie zwalnia tempa i może pochwalić się wzrostem o ponad 13%. Dobre zachowanie tego indeksu może być wspierane przez lepsze od oczekiwań zachowanie europejskiej gospodarki, która bez większych turbulencji uporała się z kryzysem gazowym.

W ubiegłym tygodniu mieliśmy do czynienia z kontynuowaniem osuwania się indeksu największych polskich spółek WIG20. Warszawski parkiet od połowy stycznia systematycznie traci na wartości. Szczególnie pod presją są największe spółki, które w końcówce minionego roku cieszyły się największym zainteresowaniem inwestorów zagranicznych. Obecnie zostały wymazane prawie całe wzrosty indeksu WIG20 od początku roku. Indeks szerokiego rynku WIG jest natomiast na kilkuprocentowym plusie, dzięki spółkom z indeksu mWIG40 oraz sWIG80, które opierają się spadkom.

Początek tygodnia nie okazał się przychylny dla polskiej waluty. Za osłabieniem złotego przemawiały obawy o decyzje TSUE w sprawie kredytów walutowych w CHF i oczekiwania na dane rynkowe, w tym CPI. Z kolei zaskakująco mocny w ubiegłym tygodniu okazał się dolar amerykański, który to w piątek osiągnął sześciotygodniowe maksima, przy poziomie bliskim 104,5. Jest to spowodowane wyjątkowo solidnymi danymi z rynku pracy, w połączeniu z wolniejszym spadkiem inflacji oraz jastrzębimi wypowiedziami członków FED.

Przed nami dwa, zapewne podwyższone, odczyty inflacji. I to w dodatku odczyty, których przewidywanie jest obarczone bardzo dużym ryzykiem. Po pierwsze na skutek zmian cen regulowanych i cenników na ten rok, po drugie na skutek zmian wag poszczególnych komponentów CPI, aby lepiej odwzorować zeszłoroczny koszyk konsumenta. Nawet prof. Glapiński wzbraniał się podczas konferencji w przyznaniu, że RPP zakończyła już cykl podwyżek, argumentując to podwyższoną niepewnością co do najbliższych inflacyjnych odczytów. Styczniowy odczyt już w najbliższą środę i z pewnością będzie miał duży wpływ na kształtowanie się rynku w nadchodzących dniach, a może nawet tygodniach.

Decyzja FED o podwyżce stóp procentowych, publikacja wyników dużych spółek technologicznych, decyzja europejskiego banku centralnego, publikacja danych z amerykańskiego rynku pracy. Ubiegły tydzień na rynkach finansowych był bardzo bogaty w wydarzenia gospodarcze oraz publikacje danych makroekonomicznych.

Ciąg dalszy stabilizacji. W minionym tygodniu polskie skarbówki wróciły do dolnego zakresu, mimo iż na rykach bazowych rentowności raczej rosły. We Włoszech czy Hiszpanii urosły nawet o 10 punktów bazowych, w Stanach Zjednoczonych o 2 punkty bazowe, podczas gdy rentowności naszej „dziesiątki” spadły o prawie 20 punktów bazowych, do poziomu 5.79%. To najniższy poziom obserwowany od zeszłorocznych wakacji. Wzrosty stóp odnotowaliśmy również na polskich kontraktach IRS. Oznacza to, że nasze obligacje zachowują się w bieżącym okresie wyjątkowo dobrze i dodatkowo potwierdza tezę o rosnącej nadpłynności w krajowych bankach.

Krótszy tydzień giełdowy, z uwagi na poniedziałkowe święto w USA wcale nie oznacza, że rynki akcyjne nie dostarczyły zmienności i nie obfitowały w istotne wydarzenia rynkowe. Emocji nie brakuje chociażby ze względu na trwający sezon wynikowy za oceanem. Na nastroje rynkowe wpływają także bankierzy centralni oraz publikowane dane z gospodarki.

Pierwszy pełny tydzień 2023 roku utrzymał dobre nastroje na rynkach finansowych. Obligacje skarbowe nie przestają rosnąć. Rentowności pięcioletnich obligacji spadły już od początku roku o ok. 90 punktów bazowych, Z kolei duże spadki wartości amerykańskiej waluty, po których jej kurs znalazł się na wielomiesięcznych minimach okazał się dobrym środowiskiem do wzrostów wielu surowców.

Głównym wygranym sektorem pierwszych dni handlu w 2023 roku był sektor bankowy, który dynamicznie zyskiwał i był mocno odpowiedzialny za dobry początek roku. Niektóre banki od początku roku zyskały już nawet dwucyfrowo. Kolejne tygodnie dadzą odpowiedź, czy dobry sentyment do tego sektora zostanie utrzymany.

Pierwszy raz historii polskiej giełdy, w 2022 roku, nie mieliśmy nowych debiutów na głównym parkiecie tylko przejścia z rynku New Connect. Ta sytuacja dobrze obrazuje jakie nastroje panowały na rynkach. Mimo lepszej koniunktury na rynkach pod koniec roku główne indeksy zanotowały solidne dwucyfrowe spadki.

Z uwagi na sporą ilość istotnych danych i decyzji banków centralnych, ostatni tydzień przyniósł dużą zmienność, zarówno notowań jak i nastrojów. Prawdopodobnie był to ostatni tak intensywny rynkowo tydzień w tym roku. Pozostałe dwa tygodnie nie powinny przynieść już drastycznych zmian na rynku, gdyż w kalendarium nie widnieją już żadne kluczowe dane z gospodarki. Powoli można zatem dokonywać pierwszych rynkowych podsumowań kończącego się roku.

Decyzja o pozostawieniu głównej stopy procentowej w Polsce bez zmian, która była zgodna z oczekiwaniami, poza zwiększoną zmiennością nie przyniosła większych zmian w wartości polskiej waluty. Niewątpliwie uwaga inwestorów w nadchodzącym tygodniu będzie skupiała się na wtorkowym odczycie inflacji CPI w USA i środowej decyzji FOMC odnośnie stóp procentowych. Za każdym niemal razem są to wydarzenia, które bardzo mocno wpływają na rynek powodując ponadprzeciętną zmienność.

Widoczny globalny trend większego apetytu na ryzyko zawitał również na warszawski parkiet. O skali poprawy postrzegania polskich aktywów może świadczyć stopa zwrotu polskiego indeksu WIG20 w okresie ostatnich 3 miesięcy. Z ponad piętnastoprocentowym wynikiem znajduje się on w gronie 10 najlepszych indeksów pod względem stopy zwrotu w tym okresie. Silne zwyżki były szczególnie widoczne na największych polskich spółkach zgrupowanych w indeksie WIG20.

Przed nami ostatni miesiąc bardzo wymagającego roku. Zapewne czeka nas jeszcze wiele interesujących zwrotów akcji na globalnych rynkach papierów udziałowych. Wielu inwestorów zastanawia się, czy będziemy mieli w tym roku „rajd św. Mikołaja”, który zmniejszy tegoroczne straty inwestorów. Mimo, iż odreagowanie z jakim mamy do czynienia od połowy października wygląda imponująco, w naszej opinii nadzieje na jego kontynuację nie są bezpodstawne.

Po prawie miesięcznych wzrostach cen obligacji skarbowych miniony tydzień przyniósł pewnego rodzaju uspokojenie. Zresztą nie tylko na naszym lokalnym rynku długu, ale również na innych rynkach. Akcje przestały już gwałtownie rosnąć, złoty przestał się umacniać. Stabilizację zaobserwowaliśmy również na rynku złota.

Katalizatorem istotnej poprawy sentymentu rynkowego był czwartkowy odczyt amerykańskiej inflacji, która zaskoczyła pozytywnie, ponieważ odczyt był znacząco niższy od oczekiwań rynkowych. To już kolejny, czwarty miesiąc spadku rocznego wzrostu CPI. Rynek coraz bardziej zaczyna wierzyć, że FED przestanie walczyć z inflacją, co sprawia, że wszystkie tegoroczne trendy zaczynają się odwracać.

Na rynku walutowym już od jakiegoś czasu rządzi jeden, silny trend. Trend wzrostu wartości dolara. To on determinuje zachowanie innych walut i określa sentyment obecny również na innych rynkach finansowych. Im mocniejsza amerykańska waluta, tym gorsze zachowanie aktywów ryzykownych, w tym akcji, surowców oraz walut i obligacji krajów rozwijających się.